Φθινοπωρινός κεραυνός
«…ἡ μητέρα του Σιτζιζάεμον φοβόταν τόσο πολὺ τοὺς κεραυνοὺς ποὺ λιποθυμοῦσε ἀκόμα καὶ στὸν ἦχο ἐνός τυμπάνου. Κι ἔτσι κάθε φορὰ ποὺ ἀκουγόταν κεραυνός, ὁ Σιτζιζάεμον ἔτρεχε ὅσο πιὸ γρήγορα μποροῦσε στὸ σπίτι, ἀνεξάρτητα ἀπ’το ποῦ ἦταν καὶ τί ἔκανε. Τό καλοκαίρι δὲν πήγαινε οὔτε μέχρι τὸ γειτονικὸ χωριό. Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι ὅλο. Ἀκόμα […]
