«Κάθισε η φτωχή ψυχούλα κάτω απ’τη μουριά και κλαίει, τραγούδα ολοπράσινη κλαίουσα, Το χεράκι της στο στήθος, γέρνει το κεφάλι και λέει: τραγούδα κλαίω-κλαίω-κλαίουσα. Τρέχουν τα νερά στο ρέμα κι από πόνο μουρμουρίζουν: τραγούδα κλαίω-κλαίω-κλαίουσα. Πέφτουνε τα δάκρυά της και τα βότσαλα δακρύζουν, τραγούδα κλαίω-κλαίω-κλαίουσα. Άπιστο είπα τον καλό μου, κι ο καλός μου αγρίεψε: […]
(ανήκει στη στήλη “αλλουνού”, και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που μου έδωσε την άδεια να δημοσιευτεί στα Καθέκαστα- περήφανος που η οικογενειακή παράδοση συνεχίζεται.) Ένα τραγούδι, με μελωδία μεθυστική, γραμμένο σε μια παράξενη γλώσσα διαπερνούσε την έρημη εκείνη πόλη με τους γυάλινους πύργους. Το σφύριζε ο τελευταίος εκείνος άνεμος, τον οποίο ανέπνεε ο ιχνηλάτης. Το μυαλό […]
Το παρακάτω κείμενό μου θα έστεκε χωρίς εισαγωγή. Θεωρώ όμως σημαντική λεπτομέρεια το ό,τι γράφτηκε κάπου στα 1993-94. Δημοσιεύτηκε με τη μορφή επιστολής στη στήλη με τα γράμματα αναγνωστών τής τότε Ελευθεροτυπίας: <<Είναι η Μητέρα μας κι εμείς το ξεχάσαμε·είμαστε τα πιο “εξελιγμένα” παιδιά της αλλά φτάσαμε να την προδώσουμε. Τη βιάζουμε απροκάλυπτα, αφανίζοντας ταυτόχρονα […]
Βγήκε λοιπόν, αργά χθες τη νύχτα, στον “αέρα”, το πρώτο ηχητικό στη σελίδα “του ραδιοφώνου”. Μια μικρή δοκιμή ελεύθερα προσβάσιμη για την ώρα (με δυνατότητα εισφοράς). Ένα πολύ παλιό αγαπημένο νεανικό ανάγνωσμα, όταν ακόμα η επιστημονική φαντασία ήταν φαντασία. Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1954. Στην Ελλάδα εκδόθηκε το 1961 από τις εκδόσεις Γαλαξίας και κατόπιν το 1978 […]
Γράφτηκε σε ένα εν θερμώ φευγιό, όταν πήρα κυριολεκτικά το πρώτο βαπόρι που είδα μπροστά μου, χωρίς να ξέρω πού πάει και κατέληξα στην τότε άγονη γραμμή, σε ένα νησί άγνωστο. Με υποδέχτηκε αρχές Μάρτη μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα-θεωρώντας πως είμαι μάλλον ανισόρροπος-ο κυρ-Νικήτας (ναι, ο Τσίφτης). Δεν θα ξεχάσω τα μάτια του όταν με […]