κάπου κει όξω έχει αθισμένες κερασιές, σα νέφαλο η γύρη, έχει δέντρα πανύψηλα, ατρόμητα λυγάνε, έχει βουνά απάτητα και θάλασσες μ’αφρούς, λιτρίδια στραφταλιστά με χοχλιδάκια άρμυρα, δίπλα τα ρίγανα, τα βότανα στην άμμο ριζωμένα και πλατσουρίσματα, φωνές και γέλια-παιδικά-έχει περβόλια άγρια, αμπέλια πατητήρια, αθρώπους που κοιτούν ψηλά με βλέμμα μουστωμένο, έχει τζουράδες και νεραϊδοφωνές και […]
«Κάθισε η φτωχή ψυχούλα κάτω απ’τη μουριά και κλαίει, τραγούδα ολοπράσινη κλαίουσα, Το χεράκι της στο στήθος, γέρνει το κεφάλι και λέει: τραγούδα κλαίω-κλαίω-κλαίουσα. Τρέχουν τα νερά στο ρέμα κι από πόνο μουρμουρίζουν: τραγούδα κλαίω-κλαίω-κλαίουσα. Πέφτουνε τα δάκρυά της και τα βότσαλα δακρύζουν, τραγούδα κλαίω-κλαίω-κλαίουσα. Άπιστο είπα τον καλό μου, κι ο καλός μου αγρίεψε: […]
Ενώ οι κάτοικοι αυτής της πόλης ζούσαν για πέμπτη ημέρα την αποπνικτική ατμόσφαιρα της “αφρικανικής σκόνης” και ίδρωναν βλαστημώντας την τύχη τους, κάποια παιδιά της ερήμου έστεκαν στα υψώματα αγέρωχα, κάτω από τη θολή τη συννεφιά με τον μικρό τον ήλιο- τα μάτια τους προβάλαν μέσα από μαντίλες, μπαντιέρες κάτω από τα χνώτα τού Σιμούν, […]