Σου εξηγούσα τι είναι ο θάνατος κι εσύ, τριών χρονών νεραϊδούλα, πήρες τα μάτια σου από το σωρό τα φρεσκοανακατεμένα χώματα και τραβώντας μου το μανίκι φώναξες:
“να πιάχιουμε τζιζίκια!”
και τρέξαμε χασκογελώντας στα κυπαρίσσια.
Discover more from Τα καθέκαστα
Subscribe to get the latest posts sent to your email.