Kαθίσαμε στο παγκάκι του πάρκου να πάρουμε μιαν ανάσα από τα χιλιάδες βιβλία που αντικρύσαμε- να ξεθολώσει λίγο το βλέμμα. Σουρούπωνε, καταλάβαινα ότι ήθελες πολύ να μιλήσεις, ήσουν ταραγμένος όλη μέρα. Έστριψες το τσιγαράκι σου κι άρχισες να αφηγείσαι-από λέξη σε λέξη, από φράση σε φράση, από τόπο σε τόπο. Εγώ τέντωνα τ’αυτιά μου, πάντα […]
“Υπάρχει ωστόσο σε κάθε άνθρωπο ένα ένστικτο βαθύ που δεν είναι ένστικτο καταστροφής μήτε δημιουργίας, αλλά πολύ απλά το να μη μοιάζεις με τίποτα.” Αλμπέρ Καμύ
Το παρακάτω κείμενό μου θα έστεκε χωρίς εισαγωγή. Θεωρώ όμως σημαντική λεπτομέρεια το ό,τι γράφτηκε κάπου στα 1993-94. Δημοσιεύτηκε με τη μορφή επιστολής στη στήλη με τα γράμματα αναγνωστών τής τότε Ελευθεροτυπίας: <<Είναι η Μητέρα μας κι εμείς το ξεχάσαμε·είμαστε τα πιο “εξελιγμένα” παιδιά της αλλά φτάσαμε να την προδώσουμε. Τη βιάζουμε απροκάλυπτα, αφανίζοντας ταυτόχρονα […]
Σήμερα το πρωΐ έπεσα από το παρελθόν. Γλύστρησα και έπεσα, κάνοντας γδούπο γερό. Δεν το κατάλαβα πώς και τι, άπλωσα το πόδι να πατήσω στη σκάλα και τσουπ! βρέθηκα στο κενό. Δεν μου έχει ξανασυμβεί. Είμαι πάντα πολύ προσεκτικός όταν ανεβαίνω στο παρελθόν και σημειωτέον, το κάνω πολλά χρόνια- -είτε για να κατεβάσω πράγματα στο […]