Η κυρία Παναγιώτα που μένει στην απέναντι παλιά διπλοκατοικία. προσφάτως χήρα, άφησε για λίγο την τηλεόραση να παίζει ορφανή στο μπαλκόνι και στάθηκε στη γωνία της κουπαστής-

-εκεί με τα χέρια της ηλικίας της καταπιάστηκε με τον ιστό τής επί πολλά έτη κυματίζουσας γλανόλευκης σημαίας, προσπαθώντας να λύσει έναν κόμπο και ακολούθως να τον ξαναδέσει.
Μια ασχολία που της πήρε αρκετά λεπτά.

Από τη μέση του δρόμου, στήλη άλατος, παρατηρεί το γεγονός, ένας κινέζος, ο κύριος Τζάο, ο καινούριος γείτονάς μου του τρίτου.

Ανάμεσά τους, στην αψίδα της αυλόπορτας, η (ροζ) βουκαμβίλια.

One Reply to “η (ροζ) βουκαμβίλια

Άφησε ένα σχόλιο