Είχα ξεχάσει μες τη τσέπη του μαγιώ φύλλα ξερά από τη λεβάντα του κήπου.

Κι έτσι όπως βούτηξα στη θάλασσα μετά, βρέθηκαν οι λεβάντες στον κόσμο του βυθού

Και μοσκομύρισε ο τόπος.

Και βρέθηκε ένας αχινός που τις μάζεψε μία-μία και τις πέρασε στα αγκάθια της καλής του που ήταν έτοιμη να γεννήσει.

Πού να το πεις και να σε πιστέψουν.

Άφησε ένα σχόλιο