ιστορία δύο κάδρων
Ὑπό τᾶς
Ένιωσε τις σταγόνες της βροχής να του δροσίζουν το πρόσωπο· πρώτα άνοιξε τα χείλια του και άφησε με βουλιμία το νερό να ποτίσει τη γλώσσα του και τον λάρυγγά του. Τα μάτια του ήταν ακόμα κλειστά. Μόνο αφού φάνηκε να ξεδιψά, έκαναν τα βλέφαρά του μια ανεπαίσθητη κίνηση· ήταν πιο κοπιαστικό από ό,τι πίστευε. Αν […]
ο άγνωστος Χ
Κάποτε, κάποια στιγμή πριν αρκετά χρόνια, είχε κυκλοφορήσει στην πιάτσα των αντρών, πως υπήρχε ένας τύπος που έκλαιγε όταν έχυνε. Αυτό είχε προκαλέσει μεγάλο θόρυβο και φυσικά την ανάλογη θυμηδία ανάμεσα στους ομόφυλούς του, γιατί σύμφωνα με πολλούς έμπειρους αρσενικούς εραστές, “επρόκειτο για ένα χαρακτηριστικό του αντίθετου φύλου, μια εκδήλωση που δήλωνε σαφώς αδυναμία και […]
η Φυστικιά
Το μεσημέρι με πήρε ο ύπνος κάτω από μια ροδιά. Τώρα που το σκέφτομαι όμως, σ’αυτή τη γειτονιά υπάρχουν μόνο νερατζιές. Άρα αποκοιμήθηκα κάτω από μία νερατζιά- “φυστικιά ήταν”, με διόρθωσε ο Νίκος. Ω, δεν έχω ξαναδεί φυστικιά. Ούτε ροδιά βέβαια. Τίποτα δεν έχω δει. Μόνο κάτι πεύκα, κάτι συκιές και κανά έλατο. Και πλατάνια […]
4
Τέσσερα χρόνια κλείνουν σήμερα που ξεκίνησαν “τα καθέκαστα”(περιλαμβάνοντας φυσικά και παλιότερα κείμενα). Σας ευχαριστώ όλους πολύ για για την παρέα. Ελπίζω να είστε υγιείς και οπλισμένοι με υπομονή. Μια καλύτερη χρονιά και μια μεγάλη αγκαλιά. Σας φιλώ, ο Κωστής