Σου εξηγούσα τι είναι ο θάνατος κι εσύ, τριών χρονών νεραϊδούλα, πήρες τα μάτια σου από το σωρό τα φρεσκοανακατεμένα χώματα και τραβώντας μου το μανίκι φώναξες:

“να πιάχιουμε τζιζίκια!”

και τρέξαμε χασκογελώντας στα κυπαρίσσια.

Άφησε ένα σχόλιο