Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που εξαϋλώνεται στα βαθιά γεράματα, σπίτι του, με το εγγόνι του να χοροπηδά και να τσιρίζει ανέφελο στο διπλανό δωμάτιο-ανεκτίμητο τραγούδι αποχαιρετισμού. Καλούς ανέμους θείε Παύλο. Αν συναντήσεις σε κάποια ακτή τους γονείς μου, πάρε τους μαζί- -άσε τον Πατέρα μου να ρίξει καμμιά πετονιά και τη Μάνα μου να φτιάχνει τα […]
Απελπισμένος. Αυτή ήταν η λέξη που ταίριαζε στην περίσταση, καμία άλλη, ίσως το “προδομένος” αλλά τού ηχούσε πολύ τραβηγμένη, υπερβολική, ακόμα και μπανάλ. Και δεν υπήρξε ποτέ μπανάλ στη ζωή του. Η αισθητική που είχε απέναντι στη ζωή, ήταν κάτι για το οποίο ήταν περήφανος. Και η Αισθητική είναι επιλογή. Όπως επιλογή είναι και η […]
…σ’έναν καφενέ στο Αλγέρι, παίζοντας γκιουλ στο τάβλι μ’έναν άγνωστο και το δεξί μου χέρι-όταν δεν ρίχνει τα ζάρια-να ξαποσταίνει σ’έναν μηρό δίπλα μου τόσο μελαμψό, που γυάλιζε στο μισοσκόταδο. Δεν καθόταν μαζί μου για την ομορφιά μου, όχι για το θεό, είχε μυριστεί Ξένο με ντιράμ και είχε αποφασίσει να γλεντήσει μαζί του απόψε. […]