Μια γλυκιά μυρωδιά γιασεμιού γλύστρησε στα ρουθούνια του, φτάνοντας μέχρι τα άδυτα της νάρκης του. Χαμογέλασε με τα μάτια ακόμα κλειστά·θυμήθηκε το καχεκτικό γιασεμί που έδινε αγώνα χειμώνα-καλοκαίρι να απλωθεί στο τοίχο της βεράντας, στο σπίτι που μεγάλωσε. Όσοι το κοίταζαν τό’χανε για πεθαμένο, μα εκεί που το ξέγραφε και ο ίδιος, τσουπ! πρασίνιζαν οι […]
“Χρόνια τό’χεις, τό’χεις χρόνια; Παλιό φαίνεται, ωραίο ποδήλατο όμως, ωραίο είναι. Α, τριάντα χρόνια, τόσα ε, αντίγραφο ναι, ναι, αντίγραφο, κατάλαβα, κατάλαβα· … Κρύο, κάνει σήμερα ε, κρύο αν και τι κρύο δηλαδή, εντάξει εγώ είμαι από τα Σφακιά, κι εκεί έχει πάνω πολύ κρύο δηλαδή, εσύ από πού είσαι, κρητικός μου φαίνεσαι, καλά λέω; […]
Την ενδιέφεραν πολύ τα μαθήματα Tango· ή Ταγκό όπως το έλεγαν πάντα οι γονείς της·δεινοί χορευτές και οι δύο, ερασιτέχνες κι ερωτευμένοι, σε μιαν άλλη εποχή, γεμάτη χοροεσπερίδες και μπαλ-μασκέ και κονφετί παντού, να καλύπτουν πέφτοντας τις στάχτες που είχε αφήσει φεύγοντας ο πόλεμος. Ήταν λοιπόν, κάτι σαν προσωπικό της απωθημένο. Δίπλα στο καινούριο σπίτι-είχε […]
(ηχητικό) Είχε τυλιχτεί με την κουβέρτα όσο πιο σφιχτά γινόταν·είχε χωθεί ολόκληρος από κάτω, σαν έμβρυο και τα πόδια του είχαν μπλεχτεί όσο μπορούσαν με την άκρη του μάλλινου σκεπάσματος, κλείνοντας κάθε χαραμάδα·ήταν μέσα στο κουκούλι του. Χρειαζόταν όμως ανάσες·πνιγόταν· αλλά το τρέμουλο που τον κυρίευε δεν τον άφηνε να ξεμυτίσει. Κρύωνε ακόμα, κρύωνε πολύ. […]