με λίγα λόγια

Τα Καθέκαστα γεννήθηκαν ως μικρές ιστορίες ή αφηγήσεις το 2017 στο wordpress.

Στη συνέχεια προστέθηκαν (και όλο και θα προστίθενται) παλιότερες αναρτήσεις από τέως λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης, από το ανενεργό -πλέον- ιστολόγιο urban-compass (και τον παλιό ομώνυμο ιστότοπο) και πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω στο χρόνο:

γράμματα της νεότητας, τα ημερολογιακά κείμενα “Δονούσα” , γραμμένα όλα τον Μάρτη του 1994, Απόκριες στο νησί τής τότε άγονης γραμμής,

η συλλογή “Οι σημειώσεις ενός Ακροβάτη”, δακτυλογραφημένη όλη από το 1991 μέχρι το 1992, φωτοτυπημένη σε ελάχιστα αντίτυπα και μοιρασμένη στους φίλους,

παιδικές και εφηβικές απόπειρες διηγημάτων και ποιημάτων, από το 1981 μέχρι το 1987,

ηχογραφημένες αναγνώσεις λογοτεχνικών και θεατρικών αποσπασμάτων.
Αυτά “του ραδιοφώνου”, ανοικτά για ακρόαση, με μια ελεύθερη συνεισφορά,

και τα (αερο)πλάνα αναπόσπαστο κομμάτι μιας συνολικής αφήγησης.

με λίγα λόγια.

Εγκάρδιους ασπασμούς,

ο Κωστής

kostiskallivretakis.art
https://www.flickr.com/photos/kostisk/albums

Αποφοίτησε από το Χημικό τμήμα τού EΚΠΑ και της δραματικής σχολής του θεατρικού οργανισμού Μορφές (θεάτρο Εμπρός).

Από τότε έχει δουλέψει στην Ελλάδα, την Γερμανία, την Ιταλία και την Τουρκία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, δραματουργός, μεταφραστής αλλά και ως φωτογράφος σκηνής.

Το 2014 ανέβηκε στην Αθήνα η πρώτη του σκηνοθεσία ο «Βυθός» του Jon Atli Jonasson. Ήταν τo πρώτο ισλανδικό έργο που παίχτηκε ποτέ στην Ελλάδα.

Από το 2012 μέχρι και το 2019 έζησε μεταξύ Αθήνας, Βερολίνου και Δρέσδης, όπου και συνεργάστηκε ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης/δραματουργός κυρίως με το θέατρο Ballhaus Naunynstrasse, το θέατρο Maxim Gorki, το Heimathafen Neuköln, το θέατρο TAF αλλά και την ομάδα των Rimini Protokoll (Εvros Walk Water I&II, Träumende Kollektive, Tastende Schaffe).

Το 2014 μετά από πρόσκληση του θεάτρου Maxim Gorki , ανεβάζει το “Remember Distomo/Θυμήσου το Δίστομο” με την συμμετοχή ενός εκ των τελευταίων επιζώντων της σφαγής του Διστόμου, του Αργύρη Σφουντούρη.

Το φθινόπωρο του 2015, στα πλαίσια του φεστιβάλ ”Α Corner in the World” της Κωνσταντινούπολης γίνεται δεκτός στο ομώνυμο residency όπου παίζει και σκηνοθετεί το “A Boy and his Dog”, τη βραβευμένη από το 1969 φουτουριστική νουβέλα του Harlan Elisson.

Το Δεκέμβρη του 2015, σκηνοθετεί στο Βερολίνο, το “die Dunkelkammer/ο Σκοτεινός Θάλαμος“, βασισμένο στο «η Ζωή εν Τάφω» του Στράτη Μυριβήλη και το “Ουδέν Νεώτερο από το Δυτικό Μέτωπο” του Erich Maria Remarque, σε δική του δραματουργία.
Η παράσταση προτάθηκε για το βραβείο “Monika Bleibtreu” 2016.

 

Τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα έχει συμμετάσχει ως ερμηνευτής, στις παραστάσεις «ο Φόβος Τρώει τα Σωθικά» (Σίμος Κακάλας-Θέατρο Τέχνης), «ο Μορφωμένος» (Κωνσταντίνος ΜωραΪτης-Θέατρο 104),  «It’s not about if you will love me tomorrow part II» (Ανδρονίκη Μαραθάκη-Φεστιβάλ Αθηνών), «Η στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι» (Σίμος Κακάλας, ΔΗΘΕΠΕΙ), «Αιολική Γη» (Τάκης Τζαμαργιάς, Εθνικό Θέατρο).

Η τελευταία του σκηνοθεσία στο Βερολίνο και το Maxim Gorki Theater, ήταν το 2018-2019, με το “Karagiozis bei den Thermopyläen- ο Καραγκιόζης στις Θερμοπύλες”, μια παράσταση βασισμένη στην τεχνική του θεάτρου σκιών και του θεάτρου μάσκας, γραμμένη από τον ίδιο και τον Γεράσιμο Μπέκα, μια σάτιρα, πάνω στην διαπραγμάτευση και το δημοψήφισμα του 2015.

Το 2022 σκηνοθετεί στην Αθήνα (Red Jasper Cabaret theater) τη «Βενέμπρα, ένα έργο για φωνή, βιόλα και κιθάρα», μια μουσική παράσταση βασισμένη στο διήγημα του Χρυσόστομου Τσαπραϊλη «Γυναίκες που τραγουδούν αποχαιρετισμούς» και στη συνέχεια στα Χανιά (σε διάφορα καφενεία του νομού) τη μουσική αφήγηση «η ιστορία του Καλλιβρεταναγνώστη», βασισμένη στο διήγημα του Ιωάννη Κονδυλάκη »το δώρο του γιανίτσαρου», με τον ίδιο και τον Χάρη Λαμπράκη.